Ermenistan Seçimlerinin Sonuçları Ve İzlenmesi Gereken Temel Strateji…
Av. Sedat Çetinkaya
Kurtlar Sofrasında Hiçbir Hak Verilmez, Alınır Ve Alınan Hak Da Ancak Korunabildiği Güne Kadar Sahibine Aittir…
Şerefli ve asil Türk Milleti’nin, Kafkasya’daki temsilcilerinden kardeş Azerbaycan, işgal altındaki topraklarını muhteşem bir zaferle kurtardıktan sonra bir “ATEŞKES ANTLAŞMASI ” imzalanmış bulunmaktadır.
Azerbaycan’ın işgal altındaki topraklarını kurtarabilmesinin, yapmış olduğu nitelikli hazırlığa ve ortaya koymuş olduğu cesaret ve fedakarlıkla perçinlenmiş mücadeleye bağlanabilecek yönleri çokça bulunmakla birlikte, sonucun şekillenmesi açısından iki stratejik faktörün büyük öneme sahip olduğunu da belirtmek isterim.
Türkiye’nin, uzun süredir Rusya’ya yönelik olarak sahaya sürmüş olduğu çok yönlü kuşatma ve yönlendirme politikasının ortaya çıkardığı ekonomik- siyasi- askeri ve stratejik etkiler ve Ermenistan’ın, Rusya’ya karşı batı dünyasını önceleyen son dönem yönetim anlayışı ; Rusya’nın, Ermenistan’ı ikinci plana atmasına ve Ermenistan’ın burnunun sürttüğünü görmek istemesine neden olmuş bulunmaktadır. Ayrıca bu sonucun ortaya çıkması noktasında, Azerbaycan’ın Rusya’ya karşı sunmuş olduğu ekonomik ve siyasi geleceğin etkisini de atlamamak gerekir diye düşünüyorum.
Diğer taraftan Rusya, ekonomik ve stratejik açıdan içinden geçmekte olduğu ve zor şartları içeren bir dönemde, Türkiye’yi karşısına alarak ; Kafkasya’yı, Orta Asya’yı ve hatta tüm Rusya’yı saracak bir cepheleşmeden ve İdlip’te yaşadıklarından edindiği tecrübe ile Türkiye karşısında sürklase olmaktan korkmuş bulunmaktadır. Bu noktada Rusya’nın gerek Çin’e ve gerekse Batı İttifakı’na karşı, Türkiye ile oluşturacağı bir müttefiklik ilişkisine ya da en azından Türkiye’nin düşmanlığını içermeyen bir işbirliği yaklaşımına kuvvetle ihtiyaç duyduğunu ve bu durumun semerelerini topladığını da gözden kaçırmamak gerekmektedir.
Ermenistan’ın, Azerbaycan karşısında yaşadığı tarihi hezimetten sonra gerçekleştirdiği seçimleri, yaşanılan tarihi hezimetin sorumlusu addedilerek linç edilmeye çalışılan Batı İttifakı yanlısı Nikol Paşinyan’ın kazanması, Rusya açısından tehlike çanlarının çalmasına sebebiyet vermiş bulunmaktadır. Çünkü Rusya, Ermenistan’ın yaşadığı bu hezimet sonrasında, Rus yanlısı bir hükümetin yönetime gelmesine garanti gözüyle bakmış ve bu yönetim üzerinden bir bölgesel strateji geliştirmiş bulunmaktadır.
Bu aşamadan sonra Nikol Paşinyan’ın, Rusya’ya yönelik olarak mesafeli bir tutum içinde olacağı bir gerçektir. Ancak Paşinyan’ın ; Ermenistan’ın çıkarları, Rusya’ya bağımlı olma temelinde şekillenen ve kısa vadede değiştiremeyeceği mecburiyetler ve kendi koltuğunun garantisi bakımından ikili oynayarak, zaman kazanmaya çalışması da söz konusu olabilir. Diğer taraftan Rusya’nın, Nikol Paşinyan’dan açık bir biçimde Rusya’nın tarafını seçmesini istemesi ya da gelişmeleri zamana bırakarak Paşinyan aleyhine bir politik sürecin şekillenmesini beklemeyi tercih etmesi söz konusu olabilir.
İŞTE bu noktada etkili olacak en önemli şey, İNGİLTERE- RUSYA ilişkileri olarak ortaya çıkmaktadır. Çünkü Paşinyan’ın değişim vaadiyle iktidara gelmesinin arkasındaki güç, İngiltere Kraliçesi ve Rothschild ailesinin verdiği destektir. N.Paşinyan’ın, Fransa ile olan yakın ilişkisinin arkasında da E.Macron’u Fransa’da iktidara getiren ve Ermeni Diasporası’nı fonlayan Rothschild ailesi bağlantısı bulunmaktadır. Rothschild’lerin ve bu bağlamda küreselcilerin hedefi, hem Rusya’yı Ermenistan’dan uzaklaştırmak hem Türkiye ve Azerbaycan’ı, İpek yolu projesi ile ilgili faaliyetler noktasında kendilerine tabi olmaya zorlamak hem de Rusya ile Türkiye arasında bir çatışmanın çıkmasına sebebiyet vererek, ipleri tamamen kendi ellerine geçirecek olan bir zeminin şekillenmesini sağlamaktı.
İSTEDİKLERİ OLMUŞ OLSAYDI ; NATO yani bir başka deyişle ABD, Kafkaslarda konuşlanmış, NATO bağlantısını ve durumun vahametini kullanarak Türkiye üzerinde etkinlik oluşturmuş, S-400’ler rafa kaldırılmış, Ukrayna ile Rusya birbirine girmiş, NATO ile Rusya savaş gerilimi içine çekilmiş, İpek Yolu’nun orta koridoru Türkiye – Azerbaycan ve Türk Dünyası yerine Rothschild ailesinin eline geçmiş olurdu.
ANCAK NETİCE İTİBARİYLE ; planları tamamen bozulmuş, Türkiye’yi Doğu Akdeniz üzerinden sıkıştırma palitikaları akamete uğramış, Libya Türkiye’nin kontrolüne girmeye yaklaşmış, Avrupa Birliği’nin Türkiye karşıtı politikaları iflas etmiş, Türk Devletler Birliği projesi parlayan bir yıldız gibi ortaya çıkarak çekim merkezi oluşturmaya başlamış, Ukrayna- Rusya savaşı stratejisinin tek başına etkili olamayacağı ve neticesinin Ukrayna’nın işgali olacağı anlaşılmış ve bu durumun, ABD’nin Afganistan’ı boşaltmasına ve Ortadoğu’da hareketsiz kalmasına değin uzanan yansımaları olmuştur.
Türkiye İpek yolu üzerinde, sadece bir geçit noktası ya da lojistik bir üs olmayı değil, askeri- siyasi – ekonomik ve kültürel açıdan kendi ittifak bölgesini oluşturmayı hedeflemiş ve bu stratejisi doğrultusunda önemli bir yol da almış bulunmaktadır.
ŞAYET BU NOKTADA RUSYA İLE BATI DÜNYASI İLİŞKİLERİNİ GERECEK BİR STRATEJİYLE HAREKET ETMEYİ BAŞARABİLİRSEK, Ermenistan yönetimi ile Rusya arasında yaşanacak ilk gerilimde, Nahçıvan ile Azerbaycan arasını kesen ve bir Türk toprağı olan ZENGEZUR BÖLGESİ’nin ele geçirilmesi, Dağlık Karabağ’daki Ermeni varlığının tamamen sonlandırılması ve Ermenistan’ın TAMAMEN İŞGAL TEHDİDİ ALTINDA, ateşkesten ziyade bir barış antlaşmasına zorlanabilmesi mümkün hale gelecektir…
Elbette bu sonucun, bu durumu kabullenemeyecek olan İran üzerinde de önemli etkileri olacaktır.
Türkiye’nin ; İran gazına ihtiyacı kalmadığı gibi İran’ın, Irak ve Suriye üzerinde yürüttüğü faaliyetleri finanse edebilecek gücü de hızla zayıflamaktadır. Türkiye’nin, Afganistan- Azerbaycan ve Pakistan üzerinden oluşturacağı baskı da İran’ı stratejik açıdan tam bir çıkmazın içine çekebilecek bir fırsat sunmaktadır. Bu arada Güney Azerbaycan ve İran Türklüğü üzerinden geliştirilecek etkili ve genişletilmiş bir espiyonaj üzerinden şekillendirilecek bir iç karışıklık, İran’ın tam da istediğimiz gibi bölünmesine ve şekillenmesine olanak sağlayacak ve gerek 1828 Türkmençay Antlaşması’nın ve gerekse 1946 yılında yaşanılanların bedeli hem Rusya’ya hem de İran’a ödetilmiş olacaktır.
Bu arada İRAN TÜRKLÜĞÜ’NE, içlerindeki hangi soydan geldiği bilinmeyen rejim yanlısı, Farsilerin uşağı olmuş işbirlikçi hainlere inanmaktan ve güvenmekten vazgeçmelerini, GELECEKLERİNİ ; kendilerini asimile etmeye çalışan ve İslam dünyasında ikilik çıkarmaktan başka hiçbir vasıfları olmayan Farsilerin yanında değil, mensubu oldukları Müslüman- Türk Milleti’nin ve Türk dünyasının yanında ve ümmetle birlik mefkuresi içinde aramaları gerektiğini bu çağrım ile ilanen bildirmek isterim…
Güney Azerbaycan, İran değildir ve biz yaşadığımız sürece de olmayacaktır. Tıpkı Ermenistan işgali altındaki topraklarımızı kurtardığımız gibi İRAN İŞGALİ ALTINDAKİ TOPRAKLARIMIZI DA KURTARACAĞIZ . Zaten İran’ın korkusu da kuyruk acısı da bu gerçeği bilmesinden dolayıdır. Geliştirdiği ; içe kapalı , bağnaz, akli, ilmi ve düşünsel gerçeklikten uzak ideolojisinin nedeni de İran Türklüğü’ne benliğini unutturabilmek, Türk Milleti’nin önünü keserek hizmet ettiği siyonist efendilerine ve batıya yalakalık yapabilmektir.
BU KÖHNE MOLLA REJİMİ ; HZ. MEHDİ’DEN BAHSEDERKEN, DECCALE HİZMET EDEN KOKUŞMUŞ BİR REJİMDİR...
Hz.Mehdi’yi görmek, bilmek , tanımak ve emrinde kutlu mücadelelere koşmak isteyenler, İran’ın FETÖ'sü konumundaki Molları değil ; Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni , bu devletin kutlu ışığını, peygamber övgüsü almış ordularını ve cihan hakimiyetine talip sancaklarını takip etmelidir…