Bizim çocukluğumuzda yani 1980'li yılların ortalarında köylerde insanlar kendi yiyecekleri buğdayı kendileri üretirdi, her aile neredeyse una hiç para vermez, "çarşı ekmeği" dediğimiz fırınlarda pişen..
Sırtımızda Az Mı Ekin Destesi Taşıdık?
"Fatih Yılmaz"
Köylerde ekinler susuzluktan bu yıl erken sararmış. Bir köylümüz "ekinleri biçmeye başladık" diye paylaşım yapınca yine eskilere gittim.
Bizim çocukluğumuzda yani 1980'li yılların ortalarında köylerde insanlar kendi yiyecekleri buğdayı kendileri üretirdi, her aile neredeyse una hiç para vermez, "çarşı ekmeği" dediğimiz fırınlarda pişen somun ekmeği ancak ayda yılda bir Gazipaşa'ya pazara indiğimizde dönüşte alırdık. Onun dışında herkes yufka ekmek yapar, onu tüketirdi.
Değirmenderesi'nde ketirlere bile ekin ekerdik. Orakla biçilen, deste haline getirilen ekinler bir müddet tarlada beklerdi. Ekin tarlaların kokusu bir başka olurdu, başakların ince, keskin uçları ellerimizde sürekli kesikler yapardı.
İmeceyle o ekin desteleri çok uzaklardan köye getirilirdi. Ağustos ayı sıcağında Değirmenderesi'nden sırtımızda birçok kez deste çektiğimizi çok iyi hatırlıyorum. Bazen Doğacanca köy içinden Değirmenderesi'ne günde 7-8 sefer yapardık.
Yorulurduk ama ne yorulma, öyle böyle değil. Dizlerimizde derman tükenirdi. Kan, ter içinde kalırdık, omuzumuzda kendirin izleri çıkardı. Biz ekmeğin kazanılmasının ne kadar zor olduğunu çok küçük yaşlarda öğrendik.