Gazipaşa Düşmesin...
Osman UYSAL
Tarih boyunca savaşlara veya benzeri mücadelelere baktığımız zaman kazanan tarafın kahramanları olduğu kadar kaybeden tarafların da hainleri olduğunu; savaşların kazanılmasında veya kaybedilmesinde karamanlar kadar hainlerin de pay sahibi olduklarını görürüz. Bu nedenledir ki taraflar bir yandan kendi ordusunu güçlendirmek için çaba harcarken, bir yandan da karşı taraf içinde kendileri için çalışacak hainler bulmaya çaba gösterir. “Ajanlık” mesleğinin ortaya çıkma sebebi de bu tür arayışlar olmuştur.
Kimi zaman da karşı tarafın savaşı kazanmasına neden olanlar aslında ajan olmayıp beceriksizlik nedeniyle kendi tarafına değil, bilmeden karşı tarafa hizmet etmiş; onların mücadeleden zaferle çıkmasına katkı sağlamış kişilerdir. Bu şekilde farkında olarak veya olmadan hatalar yaparak kendi tarafının kaybetmesine neden olan kişilere en çok da siyaset sahnesinde rastlarız. Hatta siyaset tarihi bir bakıma bu kişilerin de tarihidir. Maalesef tüm alanlarda olduğu siyasette de liyakat ilkesinin gözetilmediği bizim gibi toplumlarda bu durum çok daha sıklıkla yaşanır.
Bu olgunun yakın tarihimizdeki önemli örneklerinden birisi de 1989 yılı ve sonrasında yaşanmıştır. Dönenim ANAP İktidarına ders vermek isteyen milyonlarca seçmen İstanbul, Ankara başta olmak üzere Samsun’dan Kayseri’ye birçok kentin belediye başkanlıklarını SHP’li (Sosyal Demokrat Halkçı Parti) adaylara vermişti. O gün bu sonuçlar büyük bir heyecana neden olmuş, izleyen seçimlerde SHP’nin genel iktidara da sahip olacağı umudunu büyütmüştü.
Ancak göreve gelen pek çok SHP’li Belediye Başkanı ve yönetimleri tarafından yapılan büyük hatalar, kent yerine sadece belediye çalışanlarını mutlu etmeye dönük uygulamalar, liyakat gözetilmeden atanan yöneticilerin beceriksizlikleri ve etik dışı davranışları (İSKİ’de Ergun GÖKNEL örneği hala hafızalarda yer tutmaya devam etmektedir) SHP’nin imajını öylesine yıprattı ki izleyen seçimde değil genel iktidarı kazanmak, pek çok belediyenin 25 yıl süreyle Refah Partisi ve devamı partilere mensup başkanlar tarafından yönetilmesine neden oldu.
1994 seçimlerinde Fazilet Partili pek çok adayın Belediye Başkanlıklarını kazanması kendi başarılarından çok daha önce görev yapan SHP’li başkanların başarısızlıklarının sonucu olmuştur.
Hepimizin bildiği gibi SHP’li belediyelerin başaramadığını Refah Partili Başkanlar başardı ve partilerini 2002 yılında genel iktidara taşımayı başardılar. SHP sonradan CHP ile birleşerek CHP’ye dahil oldu, ancak 1989-1994 yılları arasında yerel yönetimlerde yaşananlar ve diğer hatalar CHP’nin bugüne kadar genel iktidardan uzak kalmasına neden oldu.
AK Parti tarafından yerel ve genel yönetimde gösterilen 10-15 yıllık başaralı dönemden sonra başarısız bir sürece girilmesi üzerine 2019 yılında CHP başta olmak üzere muhalefet partileri 1989 yılındakine benzer bir başarı göstererek pek çok kente belediye yönetimlerini devraldı. Bu sonuçlar muhalefete oy veren milyonlarca kişide izleyen seçimde genel iktidarın kazanılacağı umudunu yarattı.
Bu kez muhalefet belediyeleri 1989 ve devamı yıllarda SHP’li belediyelerin hatalarını yapmayarak umudu büyüten hizmetlere imza armaya devam ediyorlar. Ancak bazı belediyelerde ise tam tersine rant ve betona dayalı belediyeciliğe devam ediliyor. Ne yazık ki bu şekilde halkı belediye yerine rant belediyeciliğini tercih eden belediyelerden biri de “Akdenizin saklı cenneti”, “Son cennet” gibi nitelemelere konu olan Antalya/Gazipaşa Belediyesi.
Gazipaşa Belediyesi, yeni halkçı belediyecilik hikayeleri aramak yerine daha önceki AKP’li belediyenin ilçe halkını yok sayan, ranta dayalı imar planlarını sahiplenerek 50 yıldır rantçılardan saklanmayı başaran saklı cennet Gazipaşa’mızı rantçıların keşfetmesinin yolunu açtı. Dahası onlarla birlikte hareket ederek dar sahil şeridimizi halkın kullanımına kapatacak Turizm Planlarına can-hıraş bir şekilde sahip çıkmayı tercih etti. İlçenin yetişmiş insan kaynağını “tuzu kurular” vb deyimlerle suçlayarak kulaklarını halka kapattı.
Ortak akılla hareket etmek yerine, beton sevdalısı birkaç müteahhit ve turizm yatırımcısı görünümlü doğa düşmanı ile aynı kulvarda yürümeye başladı. Hiçbir personel alımında liyakat gözetilmedi.
Gazipaşa Belediyesinin çabaları sonucu ilçemiz kısa bir süre sonra dönülmez bir yola girecek ve 2020 yılı öncesi Gazipaşa ile 2030 yılı ve sonrası Gazipaşa çok farklı olacak. 2020 yılı öncesi Gazipaşa’sını yaşayanlar o dönemleri “Atın Çağ” olarak anacak ve hayatları boyunca o güzel Gazipaşa’nın anılarını hep canlı tutacaklar. Kimi sembol olmuş isimlerini, kimi Kızılin sahilindeki yaşadıklarını, kimi yıkılan tersanenin yanındaki çay bahçesinde içtiği meşrubatları, kimi sahilden küçük bir tekneyle çıktığı balık avlarını hatırlayıp iç çekecek.
Bazıları ise tıpkı “İstanbul’a ihanet ettik” diyenler gibi “Gazipaşa’ya ihanet ettik” diye hayıflanacak. Ama sonradan yaşanacak o pişmanlıklar, vicdan sızıları güzel Gazipaşa’yı geri getirmeyecek. Babalarımızın bizlere bozulmamış olarak bıraktığı ilçemizi sahiliyle, köyleriyle, yaylalarıyla, tarım alanlarıyla betona boğmanın utancını yaşayacaklar ölüme yaklaştıkları yaşlarında.
Her şeye rağmen son bir şansımız daha var. Henüz kepçeler, beton pompaları her yeri işgal etmeden hatadan dönebilir, gelecek nesillerin severek yaşayacağı, bizlerle guru duyacağı bir Gazipaşa’yı planlayıp yaşatabiliriz. Aslında işimiz çok zor da değil. Çünkü doğa ana bizlere öylesine çok zenginlik vermiş ki bizim onları korumamız ve aslına uygun olarak organize etmemiz yetecek. Sömürü ve mutsuzluk getirdiği yüzlerce kere ispatlanmış betona dayalı turizme dur demekle başlamak gerek işe.
Buradan CHP genel ve yerel yöneticilerine de çağrı yapmak istiyorum. Bu gidişe seyirci kalmaya devam ederseniz biliniz ki Gazipaşa düşecek, AKP/MHP hiçbir çaba göstermesine gerek kalmadan Gazipaşa’yı kazanacak. Gazipaşa düşmeden gerekli önlemleri alın, çünkü Gazipaşa düşerse Antalya da düşer.