Ah Çocukluğum Ah!
Gazipaşa Hakkında diye instagram'da bir sayfa bana arkadaşlık isteği göndermiş, siteye girdim baktım, çok beğendim. Güzel Gazipaşa'mız, köylerimiz, doğal güzelliklerimiz ile ilgili o kadar güzel fotoğraf ve videolar var ki izlerken gençliğime, çocukluğuma gittim.
Aşağıdaki fotoğrafı da o sitede gördüm. Çığlık'ta yaşayan köylüler, BMC kamyonun üzerinde doluşmuş, muhtemelen çarşıya iniyor. Bu fotoğraf bizim gibi yaşı 50'ye merdiven dayamış ve daha büyükler için o kadar anlamlı ki. Gören herkesi duygulandırır. Nasıl duygulandırmasın ki?
1980-1990 arası köylerden Gazipaşa şehir merkezine tek toplu taşıma aracı bu BMC kamyonlarıydı. Yollar bugün ki gibi asfalt değildi, hele kış aylarında yolların bazı bölümlerinde yağmur ve sel nedeniyle büyük yarıklar oluşur, kamyon güz yanlarında oralardan geçerken ölür ölür dirilirdik.
Biz çocuklar için en güzel kıyafetlerimizi giyip, BMC kamyona binip, cuma pazarına inmek büyük bir neşe kaynağıydı. Yol belki 2 saate yakın sürerdi ancak hiç sıkılmazdık.
Kamyonun şoför mahalli üstünde yer alan kasaya oturabilenler şanslıydı, çünkü en güzel manzara oradan seyredilirdi. Biz nadiren oraya oturabilirdik çünkü büyükler anında kapardı. Yaz aylarında rüzgar efil efil yüzümüze vururken bir yandan etrafı seyre dalar, bir yandan da hayaller kurardık.
Şehre indiğimizde üstümüz başımız tozdan sapsarı olurdu ama kimin umurundaydı ki. Bizim gibi köyden gelenler için Gazipaşa büyük bir şehirdi, güzel evler, restoranlar, dükkanlar, parklar vardı, kalabalıktı. Akşam olmasın isterdik, gezmeye doyamazdık.
Kamyonun kalkış saati belliydi, son ana kadar kalır, tam kalkış saatine yetişip kamyonun kasasına atlar köyümüze dönerdik.
Şimdi 40 yıl geriye bakıyorum ve diyorum ki "yokluk da olsa, garibanlık da olsa, bizim çocukluğumuz çok güzelmiş".