Seyfe Geceleri
Gündüzü bir hayhuydur, bir koşturmacadır köyümün.
Fakat akşamları hüzünlüdür.
Gıdaklayarak kümese dönen tavuklar, ancak çarşıda markette, kırmızı et yerine ucuz tavuk eti alırken hatırlanır oldu.. Annesinin peşinden koşarken alıcı kuşların kaptığı civcivler de veda eyledi..
Ses seda yoktur etrafta, köpekler bile havlamaz..
Köpek yok ki havlasın. Çoban yok ki köpeği olsun.
Gece ıssız, gece kendini sahibine teslim etmiş..
Şurda burda tek tük titrek ışıklar.
Namaz vaktinin horoz ötüşleri ile bilindiği günler nerde kaldı..
Nerde zembereği kurulan tek tük masa saatleri.
Nerde çeşmeden doldurulan su kabakları kalaylı güğümler..
Değirmene götürülüp öğütmek için bir günce evin köşesine gururla kurulan alaçuvallar hayal olmuş.
Buğday çuvalı olmayınca kemeler ( fareler) terketmiş köyümü.
Nerde kaldı "eh çocuğu zambır sokmuş" diye döğünen anneler..
Anneler şikayetinizi geri alın, zambırlar da uçuşmuyor ortalıkta..
Bir tek geceleri uzunkum açıklarında balık avlayan motorların tıkırtısı kaldı. Bir de uzaktan geçen gemilerin dumana bulanmış slüetleri..
Velhasıl gecesi bir ayrı yalnızlık ve hüzündür Seyfenin..
Seyfenin Çağlaları...
Geşmiş yıllarda Seyfede her yer bademlikti.
Badem suyu pek sevmez. Susuz köye yerleşmiş kalmış bademlerİ ki yerleşmiş
Baharın beyazlı pembeli çiçekler açar. Arılar üşüşür çiçeklere. Arılar çoğalınca avcı kuşlar çoğalır. Arıcıl deriz arı avlayan kuşlara.
Tatlıdır, lezzetlidir bade lerimiz.
Hele bu aylarda çağlaları daha da tatlıdır.
Yaz Ylarında bademler toplandıktan sonra ALEYECİLİK başlardı..
ALEYECİLİK NEDİR DERSENİZ UZUN HİKAYEDİR..
Sonra anlatırım...